Τι σε κρατάει;

Έχεις πρόβληματα. Μα και ποιος δεν έχει θα σου πω. Ναι, αλλά στα μάτια σου μοιάζουν βουνό και ας είναι για άλλους απλά τα πράγματα και η λύση τους ακόμα απλούστερη. 

Τα έβαλες όμως κάτω και διαπιστωσες και εσύ με την λογική, οτί η λύση αν και δύσκολη υπάρχει εκεί μπροστά σου.  Αδυνατείς όμως να την εφαρμόσεις.

Τι σε κρατάει;

Μήπως το οτί σε εκπαίδευσαν στην καρτερικότητα και τα πράγματα θα φτιάχνουν από μόνα τους; Μήπως γιατί η Ελληνική οικογένεια έμαθε να κανακεύει επί μακρόν τα παιδιά της ώστε να τα κρατάει κοντά της και ταυτόχρονα να τα έχει ελεύθερα φυλακισμένα; Ή μήπως πολύ απλά γιατί έμαθες να είσαι τεμπέλης και περιμένεις πάντα την εύκολη λύση;

Ο Ελληνικός λαός έχει καταφέρει να αποβλακωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι συγκλονισμένος από τα όσα περνάει αλλά ταυτόχρονα και τόσο αδύναμος να σταματήσει αυτό το θέατρο του παραλόγου. Περιμένει την λύση που θα έρθει μόνη της. Το "σιγά σιγά θα φτιάξουν όλα" δεν μας το σερβίρουν οι πολιτικοί. Όχι ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι πολίτες αυτές της χώρας το παραγγέλνουν συνεχώς. 

Τι σε κρατάει;

Ο καθένας έχει μια απάντηση να δώσει. Έναν λόγο που θα δικαιολογήσει τον εαυτό του και την συμπεριφορά του. Ο καθένας βέβαια γνωρίζει και την πραγματικότητα, αλλά δεν την ξεστομίζει. Διότι αν το κάνει θα αισθανθεί τόσο γυμνός μπροστά στην απραξία του. Θα αισθανθεί ντροπή για τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοσαρκασμός είναι σε καλά επίπεδα στην χώρα του πολισμού. Η αυτοκριτική όμως βρίσκεται αιώνες πίσω.

Τι σε κρατάει;

Να σταματήσεις να δίνεις απαντήσεις και να περάσεις στις πράξεις που θα διορθώσουν όλα όσα σε τραυματίζουν. Ψυχολόγικά και υλικά. Να σταματήσεις να ψάχνεις για άλλες εύκολες λύσεις και να εφαρμόσεις αυτές που έχεις. 

Η Ιθάκη δεν βρέθηκε στο δρόμο του Οδυσσέα, η μοίρα τον οδηγήσε όμως στο νησί της Κίρκης που δεν έμεινε για πολύ και ας ήταν η εύκολη λύση. Πάλεψε ξανά με τα κύματα, πήρε το ρίσκο του και έφτασε στην Ιθάκη. Ίσως στη δική σου την Οδύσσεια να μην φτάσεις στην Ιθάκη, αλλά προτιμάς άραγε να μείνεις στο νησί της Κίρκης και να γίνεις σίγουρα γουρούνι;

Ψίτ! Το μυαλό σου σε κρατάει! 

I.M.

Μετανίσταμαι για οικονομικούς λόγους

Η λέξη μετανάστης προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα μετανίστημι που σημαίνει απομακρύνω (ενεργητική φωνή) κάποιον, ή μετανίσταμαι, απομακρύνομαι (παθητική φωνή), μετοικώ από, ή, εις το Άστυ δηλαδή πηγαίνω να κατοικήσω αλλού σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα. 

Όλοι ψάχνουν πως θα φύγουν από την Ελλάδα. Όχι πως δεν την αγαπούν, τουναντίον την λατρεύουν αλλά να, είναι και αυτή η πείνα που δεν αντέχεται. 

Όπως πολύ σοφά λέει η λαϊκή ρήση «Όταν η πείνα μπαίνει από την πόρτα, ο έρωτας φεύγει από το παράθυρο».

Που να πας όμως; Ολλανδία; Λονδίνο; Παρίσι; Όλες οι επιλογές μοιάζουν τόσο αστείες σε μια περίοδο που καμία οικονομία δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι σταθερή μακροχρόνια.

Άντε όμως και πήγες. Μάζεψες από εδώ και από εκεί χρήματα για τα εισιτήρια, πήρες το αεροπλάνο και έφτασες. Μπράβο δεν έχεις που να μείνεις, εκτός και αν είσαι τόσο σίγουρος ότι θα πάρεις την δουλειά που είχες τσεκάρει από Ελλάδα και είχες κανονίσει το ραντεβού για συνέντευξη ώστε να νοικιάσεις και ανάλογο σπίτι ,ειδάλλως θα πρέπει να μείνεις κάπου πρόχειρα και προπάντων φτηνά.

Περνάνε οι συνεντεύξεις η μια πίσω από την άλλη και τελικά βρίσκεις μια θέση με ένα βασικό μισθό και έναν εντυπωσιακό τίτλο του στυλ "Senior Executive Assistant of General Responsibilities". Το ίδιο βρίσκει και το ταίρι σου, διότι αν αποφάσισες να ξενιτευτείς μόνος σου, συγνώμη αλλά σύντομα θα ζητάς δανεικά για να γυρίσεις πίσω, γιατί τα έξοδα με απλά μαθηματικά  δεν βγαίνουν, εκτός βέβαια και αν όντως έχεις τα προσόντα για δουλειά που τα χρήματα θα είναι μεγαλύτερα από τον τίτλο σου, που είναι μια άλλη ιστορία.

Καθημερινά λοιπόν, σε ένα ενοικιασμένο διαμέρισμα στην άκρη της πόλης, πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να ζεις. Φυσικά και τα πάντα είναι πιο ακριβά μιας και κατοικείς σε μια «ανεπτυγμένη» χώρα, όλα είναι καινούργια και θα σου κρατήσουν το ενδιαφέρον μέχρι να τα συνηθίσεις.

Όταν όμως όλα θα μπουν στο πρίσμα της καθημερινότητας, όταν τύχει και είσαι από αυτούς που δεν πέτυχαν την μεγάλη προαγωγή («σόρρυ» αλλά ούτε στο εξωτερικό παίρνουν όλοι προαγωγές) και μείνεις στάσιμος σε αυτή την μέτρια ζωή, τότε μπορεί να καρφωθεί στο μυαλό σου η ακόλουθη σκέψη. 

Εάν έμενες Ελλάδα και αντί για την Ελβετία μετακόμιζες στην επαρχεία μήπως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα; Ναι σίγουρα δεν θα είχες δουλειά με τίτλο σιδηρόδρομο, σίγουρα θα πάλευες και εκεί να τα βγάλεις πέρα, αλλά τουλάχιστον θα ήσουν στον τόπο σου. 

Εκεί στα «ξένα», όπως έλεγαν οι γιαγιάδες μας, ψυχολογικά το ότι παράτησες πίσω την ζωή σου και μάλιστα όχι από επιλογή αλλά από εξαναγκασμό, δεν θα μπορείς να το χωνέψεις. Θα νιώσεις θυμωμένος που άλλοι αποφάσισαν να αφήσεις τον ήλιο, την θάλασσα, την πατρίδα σου μα πάνω από όλα τους ανθρώπους που αγαπάς.

Θα σχεδιάζεις ότι μόλις μαζέψεις αρκετά χρήματα και αρχίσει να φτιάχνει η κατάσταση στην Ελλάδα θα επιστρέψεις, ενώ πικρά μέσα σου ξέρεις ότι πιθανότατα αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Το αν η ζωή σου θα είναι ωραία εκεί εξαρτάται καθαρά και μόνο από εσένα. Ναι, υπάρχουν Έλληνες που δεν δίνουν δεκάρα για τον ήλιο, την θάλασσα, ίσως και για την πατρίδα έτσι όπως την κατάντησαν. Υπάρχουν Έλληνες που θα αγκαλιάσουν τον ξένο τόπο, που τους προσφέρει ό,τι η πατρίδα τους κατέστησε αδύνατο να βρουν, με απλά λόγια μια δουλειά. Κάποιοι άλλοι θα μελαγχολήσουν που είναι στα ξένα, αλλά ο χρόνος όλα τα ξεθωριάζει, ακόμα και την μελαγχολία. 

Τελικά η απόφαση του να γίνεις ή όχι οικονομικός μετανάστης είναι πολύ σχετική. Οικονομικός μετανάστης μπορείς να γίνεις και εντός πατρίδας, με περισσότερες lifestyle θυσίες και λιγότερες ψυχολογικές.

Ι.Μ.