Μόλις μια μέρα πριν...

Μία μέρα πριν την επίσημη έναρξη των καλοκαιρινών μου διακοπών...

Τόσα πράγματα που πρέπει να κανονιστούν για να περάσει κάποιος όμορφα, τόσα λίγα όμως στην πραγματικότητα κάνουν την διαφορά και μάλιστα αρκετά από αυτά δεν κανονίζονται.

Η Αθήνα άδεια, με τον κόσμο της να έχει καταφύγει στα χωριά, στα νησιά, στις παραλίες, στα βουνά.

Ο πρωινός ήλιος γρήγορα κάνει την άσφαλτο και πάλι ζεστή, μετά την μικρή ανάπαυλα της νύχτας. Τα πρώτα αυτοκίνητα των τελευταίων εναπομεινάντων βγαίνουν βαριεστημένα να πάνε στις δουλείες τους. Άλλωστε κανείς δεν έμεινε πίσω εάν δεν είχε δουλειά, αλλά και να μην είχε σίγουρα  δεν θα έκοβε βόλτες πρωϊνιάτικα.

Οι άδειοι δρόμοι μειώνουν τις αποστάσεις όχι όμως και το άγχος. Ο κόσμος της οικονομικής κρίσης βλέπει ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Μια λάθος αντίληψη που τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ έχουν καταφέρει να περάσουν στο μυαλό των περισσοτέρων.

Στα χωρία πάλι η εικόνα είναι διαφορετική. Τώρα το καλοκαίρι υπάρχει κόσμος, υπάρχει αφθονία φαγητού, υπάρχει χαρά. Ζει διαφορετικά ο κόσμος εκεί και όσοι επιστρέφουν τον αφήνουν πίσω τους. Έρχονται στην Αθήνα για να πεινάσουν με στυλ.

Ξεκίνησα και εγώ για την δουλειά. Το μυαλό μου όμως έχει ξεκινήσει άλλο ταξίδι, αυτό των διακοπών. Ο άδειος δρόμος με βοηθούσε να κρατάω μία σταθερή ταχύτητα και έτσι οι σκέψεις μου συνέχιζαν απρόσκοπτα την τρελή τους πορεία σε μονοπάτια ηρεμίας και χαλάρωσης.

Βγαίνω εθνική και οι σκέψεις σταματούν για λίγο. Κίνηση. Σίγουρα τρακάρισμα σκέφτομαι. Πράγματι λίγα μέτρα αργότερα ένας μοτοσικλετιστής βρίσκεται καθισμένος στην άκρη του οδοστρώματος με δυο - τρεις ανθρώπους να του δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Δεν φαίνεται να έχει χτυπήσει σοβαρά. Ευτυχώς φόραγε κράνος. Προσπαθώ να προχωρήσω χωρίς με την σειρά μου να επιβαρύνω την κυκλοφορία του δρόμου. Δυστυχώς όμως είμαι μάλλον από τους λίγους ή καλύτερα ο μόνος που το κάνω.

Ο δρόμος ανοίγει και πάλι. Οι σκέψεις ξαναέρχονται.

Πολλές φορές έχω πει, ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η προσμονή και η στιγμή λίγο πριν φύγεις διακοπές ή κάνεις κάτι που πολύ καιρό περίμενες αξίζει περισσότερο από τον ίδιο τον σκοπό.

Πόσο πολύ απολαμβάνω εκείνη την στιγμή...

Φτάνω στην δουλεία, παρκάρω στην πιο κοντινή θέση που θα βρω, θέλω την στιγμή που θα φύγω να μην χάσω ούτε λεπτό. Ψάχνω την ηλιοπροστασία άλλα την έχω πετάξει στο πορτ-παγκαζ από χθες βράδυ. Βαριέμαι να κάνω οποιαδήποτε άλλη κίνηση που μπορεί να χαλάσει την νιρβάνα των σκέψεων μου και έτσι κλειδώνω το αμάξι και κατευθύνομαι στο κτίριο. Ένα όμορφο αεράκι φυσάει και κάνει το βήμα μου πιο ανάλαφρο, οι σκέψεις αποκτούν άλλη διάσταση μιας και νοητά περπατάω σε μια ακρογιαλιά.

Ξέρω ότι η μέρα θα περάσει περίεργα, διότι οι πρώτες πρωινές ώρες θα περάσουν γρήγορα, αλλά οι τελευταίες μεσημεριανές μαρτυρικά αργά. Πάντα έτσι γίνεται , πάντα σε κρατάει ο χρόνος πίσω… ενώ εμείς δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε δευτερόλεπτο. Τόσο άτιμος είναι.

Εγώ όμως θα φύγω. Θα πάρω το αμάξι, θα πάρω την κοπέλα μου και θα εξαφανιστώ. Το ξέρω πολύ καλά πως ότι και να αφήσω πίσω, μερικά πράγματα θα με ακολουθήσουν όπου και να πάω. (Καταραμένη κάλυψη κινητής τηλεφωνίας). Έχω μάθει, με το πέρασμα των χρόνων, ότι σημασία δεν έχει μόνο να φύγεις και να τα αφήσεις όλα πίσω σου, αλλά να αποκτήσεις πράγματα εκεί που θα πάς και να τα κρατήσεις μαζί σου.

Η βάση μας άλλωστε δεν αλλάζει τόσο εύκολα, είτε υλικά είτε ιδεολογικά, αλλά μπορεί να εμπλουτίζεται συνεχώς και μέσα από αυτή την διαδικασία να βελτιώνεται, να εκσυγχρονίζεται, να προσαρμόζεται. Άλλωστε η προσαρμογή είναι ο καταλυτικός παράγοντας για την επιβίωση εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Τελικά διακοπές δεν πάω για  να ξεκουραστώ αλλά για να μπορέσω να επιβιώσω στην τσιμεντένια ζούγκλα, στο χρυσό κλουβί ή απλά πίσω στην καθημερινότητα.

Και δεν περνάει και αυτή η άτιμη η ώρα…

I.M.

Βγες στο μπαλκόνι

Το μπαλκόνι είναι ένα σημαντικό τμήμα του σπιτιού, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Είναι το σημείο που ενώ είσαι έξω είσαι ταυτόχρονα και μέσα στο σπίτι σου. Είναι το μέρος που μπορείς να περάσεις όμορφες στιγμές, πολλές φορές χωρίς να το περιμένεις.

Το μπαλκόνι είναι ένα μέρος που εκφράζει το γούστο σου, όπως κάθε χώρος σε ένα σπίτι. Οι πινελιές στην διαμόρφωση ενός μπαλκονιού μπορούν να δώσουν ένα πραγματικά προσωπικό χαρακτήρα και να το μεταμορφώσουν σε μια όαση χαλάρωσης χωρίς να χάσει την όποια χρηστικότητα έχει.

Η αλήθεια είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια τα μπαλκόνια είχαν παραμεληθεί αρκετά. Ο κόσμος ήταν κλεισμένος με τον κλιματισμό, είτε διαφορετικά φρόντιζε να βρίσκεται έξω βόλτα. Πλέον με την νέα οικονομική πραγματικότητα, τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν δραστικά. Οι βόλτες ελαττώνονται, τα κλιματιστικά ανοίγουν μόνο τις ώρες που ήλιος και ζέστη χτυπούν κόκκινο και τα μπαλκόνια αρχίζουν σαν άλλοτε να ανοίγουν ξανά τις πόρτες τους.Ο χώρος που παλιότερα προοριζόταν μόνο για άπλωμα ρούχων ή δεν άνοιγε καθόλου, αρχίζει και πάλι να φιλοξενεί του κατοίκους του σπιτιού. Οι σπιτονοικοκύρηδες αρχίζουν να ανακαλύπτουν από την αρχή αυτό τον παραμελημένο χώρο και τα υπερκαταστήματα που έχουν είδη διαμόρφωσης κήπου και βεράντας να πλημμυρίζουν από κόσμο.

Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα διαθέτει κανείς να δαπανήσει, διότι σε περίπτωση που δεν του περισσεύουν με μεράκι και προσωπική εργασία μπορεί να κάνει θαύματα. Οι βασικές αρχές για ένα μπαλκόνι που θα εξυπηρετήσει τα μέγιστα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού είναι η σκιά, ο φωτισμός, τα φυτά και τα έπιπλα κήπου. Όλα βέβαια είναι μια μεγάλη συνάρτηση του μεγέθους του μπαλκονιού, της χρήσης που θα γίνει, των χρημάτων που θα διατεθούν, του χρόνου κλπ.

Έτσι σαν πέσει ο ήλιος και αφότου έχουμε ρίξει νερό ώστε να δροσίσει ακόμα περισσότερο ο χώρος, μπορούμε να βάλουμε την αγαπημένη μας μουσική, κάτι δροσιστικό για να πιούμε, να καλέσουμε την παρέα μας (πολυπληθή ή όχι) και να καθίσουμε αναπαυτικά στον ανοιχτό χώρο. Η συζήτηση που θα αναπτυχθεί έχει ελεύθερο θέμα αλλά καλό είναι να μην είναι γύρω από τα καθημερινά προβλήματα.

Βέβαια όταν έρθει ο χειμώνας δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την ίδια συχνότητα, ούτε με την ίδια διάρκεια αλλά ευτυχώς στην Ελλάδα το θερμό κλίμα είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Μια μικρή συντήρηση κατά την διάρκεια του χειμώνα και σε σύντομο διάστημα θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πάλι.

 Σημασία τελικά έχει να είναι διαμορφωμένο έτσι που όταν έρθει η ώρα να μπεις μέσα στο σπίτι σου, να έχεις την διάθεση να αντιμετωπίσεις ότι θα σου φέρει η κλεισούρα της επόμενης μέρας. Σημασία έχει να βγεις σε αυτό το μπαλκόνι.  Να βγεις να δεις το φεγγάρι που αφήνει την πόλη...

I.M.

Θερινός Κινηματογράφος

Οι θερινοί κινηματογράφοι της χώρας έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες τους σε όσους θέλουν να περάσουν ένα πραγματικά ποιοτικό βράδυ με τους οικείους τους. Κοινό σημείο των θερινών κινηματογράφων ο ουρανός, διαφορετικότητα η ταινία που θα επιλέξει ο καθένας.

Η αλήθεια είναι ότι στον θερινό κινηματογράφο μερικές φορές η ταινία έρχεται σε δεύτερη μοίρα μιας και σημαντικότατο ρόλο παίζει ο ίδιος ο κινηματογράφος και η αίσθηση χαλάρωσης που δημιουργεί. Η επαφή με την φύση, η μοναδικότητα του να ατενίσεις τον έναστρο ουρανό, κάτι που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε σταματήσει χρόνια να κάνουμε, δημιουργούν ένα βαθύτατα αγχολυτικό περιβάλλον.

Εξτρά πόντους βέβαια δίνει το γεγονός ότι οι καπνίζοντες μπορούν να καπνίσουν, ο καθένας μπορεί να φάει ότι θέλει χωρίς οι μυρωδιές από ποπ κορν,  νάτσος με τυρί κλπ να ενοχλούν τους λοιπούς παρευρισκόμενους και οι θέσεις είναι ευρύχωρες, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες στις χειμερινές αίθουσες όπου μας στοιβάζουν στη λογική των περισσοτέρων ατόμων ανά αίθουσα, στο βωμό της επίτευξης μεγαλύτερου κέρδους.

Η βραδιά στον θερινό ξεκινάει με μια βόλτα και συνήθως τελειώνει με μια ακόμα. Λίγο το καλοκαίρι και ο εξ ορισμού καλός καιρός, λίγο το βραδάκι που θα έχει φέρει την πολυπόθητη δροσιά και με την ευκαιρία ότι αρκετοί από τους θερινούς της Αθήνας βρίσκονται σε θέσεις ιδανικές για περίπατο δημιουργούν μια ειδυλλιακή βραδιά.

Με άρωμα από τα παλιά αλλά με τις ανέσεις και την τεχνολογία του σήμερα, ο θερινός κινηματογράφος στην Ελλάδα είναι δίχως άλλο δείγμα πολιτισμού. Μας βγάζει τον καλύτερο μας εαυτό, μας χαλαρώνει, μας κάνει πιο κοινωνικούς, μας ψυχαγωγεί, μας παρακινεί να ανακαλύψουμε και άλλες περιοχές της πόλης μας και μας δείχνει ότι μερικές φορές o μινιμαλιστικός όρος "less is more" ή ουκ εν τω πολλώ το ευ όπως σοφότερα είχαν διατυπώσει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ισχύει.

Ι.Μ.

Τι είχαμε τι χάσαμε

Έχοντας φτάσει προ των πυλών για την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού, συνειδητοποιεί κανείς ότι έχουμε φτάσει ουσιαστικά και στα μέσα της χρονιάς. Μια καλή δικαιολογία για να κάνει ο καθένας ένα πρώτο προσωπικό απολογισμό. Να δει τι είχε, τι έχασε, τι κατάφερε, που απέτυχε.

Το τέλος κάθε χρονιάς μας βρίσκει σκεπτικούς, για το πως πέρασε, τι καταφέραμε και τι όχι. Ακόμα περισσότεροι φροντίζουμε να βάζουμε τους στόχους μας για την νέα χρονιά. Στόχους που οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει πριν καν τελειώσει ο Ιανουάριος.

Είναι στην φύση του ανθρώπου να ελπίζει, να βάζει στόχους αλλά και να ξεχνάει. Έτσι εάν οι στόχοι δεν έχουν πλαισιωθεί από συγκεκριμένα κίνητρα, είναι καταδικασμένοι να μην επιτευχθούν ποτέ. Και όταν ένα στόχος δεν έχει πιθανότητα να πραγματοποιηθεί είναι όνειρο ή σωστότερα είναι ευχή. Αλίμονο όμως στον άνθρωπο που όλοι του οι στόχοι είναι ευχές. Αλίμονο όταν περιμένουμε ότι όλα θα γίνουν κατά ενα μαγικό τρόπο από μόνα τους. Διότι τότε είμαστε πραγματικά άξιοι της μοίρας μας. 

Με την άφιξη του καλοκαιριού μας δίνεται μια ακόμα ευκαιρία. Μπορούμε να συγκεντρώσουμε την πορεία που έχουμε διαγράψει μέχρι τώρα, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να οδηγηθούμε σε ουσιώδη συμπεράσματα και να χαράξουμε την πορεία μας για το υπόλοιπο της χρονιάς. Η διαδικασία για τον καθένα είναι διαφορετική, το ίδιο και η μέθοδος, πολύ δε περισσότερο τα συμπεράσματα που θα βγουν. Είναι βέβαια ξεκάθαρο ότι η ουσία αυτής της διαδικασίας είναι να μην αισθανθούμε πιεσμένοι από το αποτέλεσμα, αλλά υπεύθυνοι και πιο ασφαλείς για τα βήματα που θα σχεδιάσουμε.

Σε μια εποχή που η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα δεν είναι ένα κλισέ που χρησιμοποίησαν παλαιότερα οι ματαιόδοξοι άνθρωποι αλλά μια σκληρή πραγματικότητα, το να υπολογίζεις τα βήματα που θα κάνεις είναι πιο σοφό από ποτέ. Βήματα προσεχτικά μα και τολμηρά, βήματα σταθερά μα και γρήγορα. Ο στάσιμος πλέον κινδυνεύει.

Οι στόχοι που θα μπουν δεν είναι απαραίτητο να ορίσουν την ζωή μας και να περιορίσουν τις επιλογές μας. Είναι περισσότερο χάραξη μιας πορείας προς ένα σημείο. Στην διαδρομή μπορούμε να παρεκκλίνουμε, να βρούμε ένα πιο προσιτό στόχο, μια καλύτερη πορεία. Άλλωστε όπως ποικιλοτρόπως έχει ερμηνευτεί, ευτυχία δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι.

Ας αδράξουμε λοιπόν την ευκαιρία που μας δίνεται χρονικά με την πάροδο του Μαΐου και ας αναλογιστούμε που ήμασταν, που είμαστε, που θα θέλαμε και πως μπορούμε να φτάσουμε. Ας μην μείνουμε πίσω και ας απολαύσουμε το ταξίδι. Άλλωστε όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα "Τι είχαμε τι χάσαμε..."

Ι.Μ.

Χειμερία νάρκη

Με τον όρο χειμερία νάρκη χαρακτηρίζεται μια κατάσταση μακράς ύπνωσης στην οποία βρίσκονται πολλά ζώα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Υπάρχουν βέβαια ζώα που κατά περιπτώσεις βρίσκονται σε ένα είδος χειμερίας νάρκης ανεξαρτήτως της εποχής. Αυτά τα ζώα δεν είναι άλλα από τους ανθρώπους.

Στην φύση η χειμερία νάρκη είναι ένα φυσικός μηχανισμός με τον οποίο τα ζώα ανταπεξέρχονται στις δύσκολες ημέρες του χειμώνα. Βυθισμένα μέσα στην βαθιά ύπνωση και έχοντας συσσωρεύσει λίπος από τις προηγούμενες εποχές δεν αντιμετωπίζουν άμεσα τα προβλήματα του χειμώνα, αντιθέτως κλείνουν τα μάτια και περιμένουν να περάσει.

Αποδεχόμενοι ότι η διαδικασία αυτή δημιουργήθηκε από την φύση για την φύση, φυσικό είναι να έχει και θετικά αποτελέσματα. Κάτι που δεν ισχύει στις περιπτώσεις των ανθρώπων.

Έτσι έχουμε ανθρώπους που σε καλούς καιρούς έχουν συσσωρεύσει λίπος και σαν φτάσουν τα δύσκολα το σύστημα φρόντισε να τους κάνει να κλείνουν τα μάτια, να αδιαφορούν, να πιστεύουν ότι χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιαστικό το πρόβλημα θα λυθεί με τον καιρό από μόνο του και έτσι όλο και περισσότερο χρησιμοποιούσαν λίπος, όλο και περισσότερο έκλειναν πιο δυνατά τα μάτια, τα αυτιά και στην συνέχεια το στόμα.

Δεδομένου όμως ότι αυτή η ύπνωση δεν ήταν φυσικό κομμάτι μιας διαδικασίας αλλά ένα εργαλείο από κάποιους ώστε να κάνουν ότι ήθελαν ανενόχλητοι, μερικοί δεν άντεξαν και άρχισαν να ανοίγουν το στόμα τους και να μιλούν. Όλοι όσοι ήταν βολεμένοι με την ύπνωση που επικρατούσε προσπαθούσαν να τους το κλείσουν ή να καλύψουν τις φωνές με κάτι άλλο. Το τι, είναι εξαιρετικά απλό. Όμορφα νανουρίσματα και μεγάλα παραμύθια, ώστε ο κόσμος να συνεχίσει να κοιμάται. Ύπνο δικαίου όπως λέει ο σοφός ελληνικός λαός. 

Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εμάς το πρόβλημα έγινε τόσο μεγάλο που οι φωνές έγιναν πιο δυνατές από τα νανουρίσματα, που σαν ακούστηκαν αλυσιδωτά, άρχισαν να ξυπνούν και τον υπόλοιπο κόσμο. Το λίπος σχεδόν χάθηκε και πλέον όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να δράσουν, να σταματήσουν να ακούνε τα όμορφα ψέματα. Πρέπει να αντιμετωπίσουν την άσχημη αλήθεια.

Καλά μας ξυπνητούρια... 

Ι.Μ.

Ορθοπεταλιές

"Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή.
 Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές.
Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές" *

"Εάν μάθεις ισορροπία στο ποδήλατο θα το θυμάσαι για μια ζωή." Έτσι μας έλεγαν σαν ήμασταν παιδιά όταν ερχόμασταν για πρώτη φορά σε επαφή με τον θαυμαστό κόσμο του ποδηλάτου.

Η εμπειρία της ταχύτητας, της ελευθερίας, που ερχόταν από την κάλυψη μεγάλων αποστάσεων σε μικρό χρόνο, αλλά και της πτώσης από μια λάθος πεταλιά υπάρχουν, αν και βαθιά, μέσα μας χαραγμένες.

Δυστυχώς όμως σαν μεγάλωνες η χρήση του ποδηλάτου, τουλάχιστον μέχρι και πριν 3-4 χρόνια, ήταν ταμπού. Για να κάνει κάποιος ποδήλατο θα έπρεπε είτε να έιναι μικρό παιδί ή επαγγελματίας αθλητής. Οποιονδήποτε άλλο τον κοίταζαν περίεργα και συνήθως τον ακολουθούσαν κοροϊδευτικά σχόλια.

Η μόδα του ποδηλάτου που τυχαία (;) συνέπεσε με τα αρχικά στάδια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα ήρθε για να αλλάξει αυτή την νοοτροπία σε πολύ κόσμο. Οργανώθηκαν ομάδες ανθρώπων που άρχισαν να κατακλύζουν τους δρόμους της Αθήνας, με ανάλογες κινητοποιήσεις να λαμβάνουν τόπο σε όλη την χώρα.

Έτσι πολλοί θυμήθηκαν, και ακόμα περισσότεροι, έμαθαν ότι το ποδήλατο δεν είναι μόδα αλλά τρόπος ζωής, πολιτισμός, υγεία και πολλά άλλα. Οι συγκεντρώσεις αυτές έφεραν τους ανθρώπους κοντά με όλες τις έννοιες. Η επικοινωνία αναπτύχθηκε μέσα από τις συζητήσεις και ταυτόχρονα ο κόσμος άρχισε να ανακαλύπτει και πάλι την πόλη του, μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Η νέα αντίληψη που διαμόρφωσαν για και από το ποδήλατο, πιθανόν να οδήγησε πολλούς ώστε να αναθεωρήσουν τις αντιλήψεις τους για πολλά πράγματα στην ζωή τους. Μέσα σε αυτά και η πολιτική κατάσταση στην χώρα, που πλέον απασχολεί κάθε κάτοικο της Ελλάδας και όχι μόνο.

Γιατί αυτοί που κατάφεραν να ξεκολλήσουν από τους ωραίους καναπέδες και τις μεγάλες τηλεοράσεις, πλέον έβλεπαν τα πράγματα με τα μάτια τους και άκουγαν πέντε, δέκα διαφορετικές γνώμες πέρα από αυτές που "σερβίρονται" από τα κατευθυνόμενα (τουλάχιστον στην πλειονότητα) μέσα μαζική ενημέρωσης.

 Έμαθαν και αντιλήφθηκαν ότι για να ανέβεις και την πιο μεγάλη ανηφόρα δεν χρειάζεσαι να επιλέξεις ανάμεσα στο αμάξι ή να πάς με τα πόδια, αλλά ότι υπάρχει και το ποδήλατο.

Έτσι ξεφύγανε από όμορφα τακτοποιημένους μονόδρομους και άρχισαν να εξετάζουν και άλλα μονοπάτια που μπορούν να τους φτάσουν στον ίδιο προορισμό.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δρόμο ακόμα, ή καλύτερα να πω έχουμε πολύ πετάλι. Το ευχάριστο είναι όμως ότι έχουμε μπει σε ένα νέο μονοπάτι σαν έθνος ξεφεύγοντας για λίγο από τους μονόδρομους.

Αξίζει να κάνουμε και τις απαραίτητες ορθοπεταλιές ώστε να παραμείνουμε σε αυτό το μονοπάτι και να αποδείξουμε στους εαυτούς μας πρωτύτερα ότι θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που θα δείξουμε τον δρόμο...

* Κώστας Μακεδόνας Δίσκος: Πάμε για ορθοπεταλίες 1996

Ι.Μ.

Καταλογισμός

Είναι η λέξη που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει τους πάντες αυτό τον καιρό.
Η σημασία της λέξης καταλογισμός κατά το ποινικό δίκαιο είναι η χρέωση μιας πράξης σε κάποιον. Βέβαια για να προχωρήσουμε στην πράξη του καταλογισμού και να λάβουμε απτά αποτελέσματα θα πρέπει ο κατηγορούμενος να έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον καταλογισμό. Αν είναι ακαταλόγιστος δεν μπορούμε να του περάσουμε την μομφή καταλογισμού στον εσωτερικό του κόσμο.

Εάν κάποιος δεν μπορεί να συμμορφωθεί τότε είναι ανίκανος να καταλογιστεί και εάν σε κάποιον δεν μπορεί να του καταλογιστεί αυτό που έκανε τότε είναι αθώος.

Πέρα βέβαια από τις ερμηνείες που δίνει το Ποινικό Δίκαιο υπάρχουν και άλλοι σκοποί που χρησιμοποιείται ο καταλογισμός όπως πολύ απλά η χρέωση μιας πράξης σε κάποιον άλλο την στιγμή που υπαίτιος μερικώς ή ολικώς είναι ο κατήγορος.

Έτσι συνθέτεται το σκηνικό αυτή την περίοδο στην χώρα μας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή (βλέπε Ευρώπη). Όλοι... και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, φροντίζουν να καταλογίζουν ευθύνες σε άλλους που είτε είναι συνυπεύθυνοι είτε ευθύνονται μοναδικά.

Το στενάχωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν συμμορφώνεται κανείς και έτσι με αυτή την στάση δεν μπορεί να ευσταθεί κανένας καταλογισμός, άρα δια μαγείας όλοι είναι αθώοι.

Αθώος ο κόσμος που έβαλε τους φασίστες στην βουλή (δεν το ήθελε τον ανάγκασαν τα άλλα κόμματα, άλλωστε είναι μόδα να αναφέρεις τους φασίστες αυτές τις μέρες) αθώα τα λοιπά κόμματα για τα μνημόνια μιας και έκαναν ότι τους έλεγαν για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αθώα και η Ευρωπαϊκή Ένωση μιας και στην Ελλάδα τα δημοσιονομικά ήταν χάλια και έπρεπε να μας βοηθήσουν επειδή είμαστε Ευρωπαίοι.

Θα είναι πραγματικά ενδιαφέρον όταν όλα πάρουν τον δρόμο τους, είτε καλό είτε άσχημο, αν θα κάτσουν όλοι (συνεχίζω να εννοώ όλοι) να κάνουν τον προσωπικό τους ΑΠΟλογισμό έτσι όμορφα όπως κάνουν τους καταλογισμούς τώρα.

Ι.Μ.

Μάθε παιδί μου γράμματα

Τον τελευταίο καιρό προς ευχάριστη έκπληξη όλων μας ή τουλάχιστον αρκετών, έχουν αυξηθεί οι πραγματικά ελεύθερες φωνές στην Ελλάδα.

Μετά από μια μακρά περίοδο κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας και την ανησυχία που προκαλούσε η απομάκρυνση ή ακόμα και ο ανεπάντεχος θάνατος μερίδας δημοσιογράφων (βλέπε troktiko), στέλνοντας έμμεσα μηνύματα σε όποιον προσπαθούσε να σηκώσει το κεφάλι, έρχεται μια ευχάριστη νότα αλλαγής.

Έχουν πλέον δημιουργηθεί ντοκιμαντέρ Ελληνικής παραγωγής και θεματολογίας, ανεξάρτητος έντυπος τύπος καθώς και ραδιοφωνικές εκπομπές που λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Όχι αόριστα, όχι γενικά. Με το όνομα τους.

Ίσως αυτό το νέο κύμα να δημιουργήθηκε την στιγμή που ο κόσμος το είχε πιο πολύ ανάγκη. Την στιγμή που χρειάζεται να μάθει τι έχει γίνει και ποιοι το έχουν κάνει, όχι για να ικανοποιήσει την "κουτσομπολίστικη" περιέργεια του αλλά για να πάρει αποφάσεις. Αποφάσεις που θα κρίνουν την ζωή του και πιθανότατα και την ζωή των επόμενων γενιών. Ιστορικές αποφάσεις όπως ακούγεται τις τελευταίες μέρες.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι εάν κάποιος πραγματικά ήθελα να ψάξει θα έβρισκε. Αλλά έπρεπε να ψάξει.

Ένα πραγματικά όμορφο παράδειγμα είναι το "Μάθε παιδί μου γράμματα" μια ταινία του 1981, όπου αν την δει κανείς προσεκτικά θα δει πλήθος μηνυμάτων και αληθειών.

Η ταινία πέρα από αλήθειες όμως και μηνύματα θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και προφητική, όταν ο Κώστας Τσάκωνας, σε μια σκηνή από την ταινία, περιγράφει καθαρότατα τον ρόλο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Προφητικός ο λόγος του ή μήπως υπήρχε από πάντα ένα σχέδιο; Ένα σχέδιο που προσπαθούσαν κάποιοι να το πουν αλλά πολλοί λίγοι άκουγαν.

Όσο ψάχνει κανείς τα παραδείγματα πληθαίνουν, που σημαίνει ότι μερικοί ήξεραν, έμαθαν, έλεγαν, ελάχιστοι όμως ασχολήθηκαν. Και όταν στο αντίπαλο στρατόπεδο έχεις να αντιμετωπίσεις χρήματα, συμφέροντα και εξουσία τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Χαμένο όταν δεν υπάρχει ενδιαφέρον όταν δεν υπάρχει θέληση, που δείχνει να βρίσκεται στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο.

Ο κόσμος λοιπόν, πλέον ψάχνει και βρίσκει. Δικαιώνοντας έτσι το παρελθόν που έλεγε μάθε παιδί μου γράμματα, διότι με αυτά τα γράμματα θα μπορέσεις να ψάξεις και να βρεις, έστω και στην ύστατη στιγμή.

Το  μόνο που μένει αφού ψάχνουμε και βρίσκουμε είναι να δούμε ... μάθαμε...;

Ι.Μ.

Επαγγελματικός προσανατολισμός

Άνοιξη και κουνούπια

Φτάνοντας ένα μήνα πριν την έναρξη του καλοκαιριού καταφέραμε να καταλάβουμε ότι έχει έρθει ήδη η άνοιξη.
Με αφορμή την εργατική πρωτομαγιά πλήθος κόσμου έτρεξε στην ύπαιθρο ώστε να "πιάσει" τον Μάη. Στην ύπαιθρο όμως τους περίμεναν με ανοικτές αγκάλες και πλήθος κουνουπιών.
Έτσι την στιγμή που τα παιδιά έπαιζαν μέσα στο καταπράσινο τοπίο, οι μεγαλύτεροι απολάμβαναν μεζέδες και το δροσερό αεράκι έπαιζε μουσική μέσα στις πευκοβελόνες, ένα αντίστοιχο φαγοπότι είχε στηθεί και από τα κουνούπια σε χέρια, αγκώνες, σβέρκους.
Ήταν πια πολύ αργά όταν οι περισσότεροι το αντιλήφθηκαν. Έτσι είναι σχεδιασμένα από την φύση μερικά πράγματα. Τον εχθρό δεν το βλέπεις πάντα, πολλές φορές όμως βρίσκεται εκει, στην χαρά σου, όπου φροντίζει και την δική του χαρά. Μόνο όταν είναι αργά θα αντιληφθείς ότι υπήρχε.

Πόσο το παραπάνω σκηνικό μοιάζει με την Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών. Ο κόσμος μέσα στην τρελή χαρά, με τους παχυλούς μισθούς, τα λούσα και την ψευτογκλαμουριά, την στιγμή που οι τράπεζες σιγά σιγά τους ρουφούσαν το αίμα.
Λίγοι το αντιλαμβάνονταν ακόμα λιγότεροι έκαναν κάτι για αυτό. Οι περισσότεροι συνέχιζαν να περνούν καλά χωρίς να δίνουν σημασία στα τσιμπήματα και στις μικρές ενοχλήσεις.

Να όμως που ήρθε ο καιρός που τα μικρά αυτά τσιμπήματα έχουν φέρει μεγάλα εξογκώματα και ακόμα μεγαλύτερη φαγούρα... σε όλους όμως.


Ι.Μ.

Εκδικητές

Η εκδίκηση είναι μια από τις παλαιότερες συναισθηματικές αντιδράσεις του ανθρώπινου είδους. Είναι η αντίδραση που προέρχεται από μια επιβλαβή-αρνητική δράση. Στις περισσότερες περιπτώσεις σκοπός της δεν είναι η ισορροπία καταστάσεων αλλά η συναισθηματική ικανοποίηση.

Λόγω της φύσεως της αντίδρασης (συναισθηματική) δεν υπάρχουν και λογικά πλαίσια. Αφορά καθαρά στην ψυχολογική κατάσταση που θα δημιουργηθεί από την αρχική-αρνητική δράση.

Χθες στους κινηματογράφους (26/04/2012) έκαναν πρεμιέρα οι "Avengers" ή "Εκδικητές" ελληνιστί. Πέρα όμως από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, περνάει και ένα σαφές μήνυμα.
Μπροστά σε ένα ανυπέρβλητο εχθρό και παρόλο που η μάχη δείχνει χαμένη, θα υπάρξουν κάποιοι που θα φροντίσουν να εκδικηθούν, πολύ περισσότερο δε στα μάτια των πολλών και "χαμένων" της μάχης θα είναι ήρωες.

Αυτοί οι "ήρωες" δεν είναι καθαρά μια ομάδα εξαιρετικά "ηθικών" ατόμων και καταστάσεων αλλά ένα σύνολο που μέσα από τις κατάλληλες "ζυμώσεις" της δεδομένης στιγμής θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Το τελευταίο μάλιστα θα γίνει την ύστατη στιγμή, όταν όλα θα μοιάζουν χαμένα.

Πόσο λοιπόν όλα τα παραπάνω μοιάζουν με την ανάγκη που υπάρχει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.
Πόσο πολύ χρειαζόμαστε τους "Εκδικητές" που θα προέρθουν από διάφορα στρώματα και "χώρους" και θα παλέψουν μαζί με εμάς. Που θα φροντίσουν ακόμα και στην περίπτωση που χάσουμε ότι θα "εκδικηθούν" του θύτες μας.

Πιθανόν η ύστατη στιγμή να μην έχει έρθει ακόμα. Το σίγουρο όμως είναι ότι οι κατάλληλες ζυμώσεις γίνονται κάθε μέρα. Τις νιώθουμε όλοι... ας είμαστε εκεί να στηρίξουμε το αποτέλεσμα τους.

Ι.Μ.

Μικρές Αγγελίες

Καταπολέμηση της ανεργείας...

Θέατρο & Θεατρίνοι

Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού. Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κ.ά.

Στην καθημερινότητα έχουμε ταυτίσει αυτό τον κλάδο της τέχνης με τον τόπο που κατά το "σύνηθες" λαμβάνει χώρα.
Στην πραγματικότητα όμως εάν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε ότι υπάρχει σαν μορφή παντού γύρω μας. Ίσως όχι τόσο σαν ένα μεμονωμένο έργο αλλά σαν ένα σύνολο διαδικασιών και καταστάσεων.
Σε πολλές από αυτές τις "παραστάσεις" είμαστε οι ίδιοι πρωταγωνιστές, σε άλλες απλά θεατές.

Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου. Οι πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας ήταν η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα.

Στην σύγχρονη Ελλάδα φαίνεται ότι διενεργείται και η εξέλιξη του θεάτρου που είναι η " θεατρική προπαγάνδα". Ένα μείγμα προπαγάνδας αλλά και θεατρινισμού των οποίων κυριότεροι εκφραστές είναι οι πολιτικοί της χώρας, τα συνδικαλιστικά σωματεία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλες τους τις μορφές (έντυπα, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο).
Θεατές όλος ο κόσμος.
Μπορεί το "θεατρικό" να διαδραματίζεται στην Ελλάδα, αλλά η παγκοσμιοποίηση επιτρέπει σε όλους να το δουν και πολύ περισσότερο να το "χρησιμοποιήσουν" σύμφωνα με τις ανάγκες τους.

Εμείς οι Έλληνες θεατές και κομπάρσοι σε αυτό το θεατρικό δεν πρόκειται να πάρουμε πότε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, παρόλο που παλαιότερα στην ιστορία το είχαμε κάνει αρκετές φορές, μιας και η θεατρική προπαγάνδα έχει τελειοποιηθεί τόσο καλά που μπορεί κανείς να την αναγάγει σε επίπεδο τέχνης.

Μια από τις βασικές αρχές λοιπόν στην δραματική εκδοχή που παίζουμε τα τελευταία δυο χρόνια (2010-2011) είναι ότι στην σκοτεινότερη ώρα πρέπει δίνεται μια ελπίδα. Ελπίδα που εξυπηρετεί την διπλή ιδιότητα μας, αυτή του θεατή και του κομπάρσου.
Από την μια πλευρα ψυχολογική ελπίδα διότι ο θεατής ελπίζει ότι θα πάρει θετική τροπή το έργο και από την άλλη, πρακτική ελπίδα διότι προσμένει ότι από κομπάρσος θα πάρει πρωταγωνιστικό λόγο.

Πρέπει όμως να έχουμε στο μυαλό μας όλοι εμείς οι θεατές και κομπάρσοι ότι η πραγματική ελπίδα δεν δίνεται αλλά έρχεται μετά από δικές μας πράξεις... και ακόμα είμαστε μακριά από την πραγματική ελπίδα.

Ι.Μ.

Εκλογές 2012

"Υπάρχει και φιλοτιμο"

Έτσι έλεγε ο τίτλος της πολύ αγαπημένης ελληνικής ταινίας, με τους αξέχαστους ηθοποιούς και τις αξεπέραστες ερμηνείες.

Πραγματικά όμως, πέρα από τους τίτλους και την πολιτοκοσατιρική προσέγγιση της συγκεκριμένης ταινίας, εκείνες τις εποχές υπήρχε φιλότιμο.

Φιλότιμο, λέξη ελληνική, λέξη που δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα, όπως αρκετές άλλες... Μα πολύ περισσότερο από μια λέξη, μια πραγματικότητα για εμάς τους Έλληνες, αφού το συναντούσαμε και το πράτταμε σε καθημερινή βάση. Τότε...

Τότε που η Ελλάδα δεν "ήξερε" τόσο πολλά, τότε που οι πολίτες της δεν ήταν τόσο "μορφωμένοι" αλλά ήταν "άνθρωποι".
Η ανθρωπιά που μέσα από την φιλοξενία, το φιλότιμο, την τιμιότητα, το μεράκι, το κέφι μας είχαν κάνει γνωστούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κόσμο που πλέον μας έχει παράδειγμα προς αποφυγή, μιας και γίναμε συνώνυμο της διαφθοράς, της δολοπλοκίας, του μίσους, της κοροϊδίας. Τα οποία μας χαρακτήρισαν με την δική μας ανέχεια, με την δική μας στάση, με τις δικές μας πράξεις ή την δική μας απραξία για την καταπολέμηση τους.
Φτάνοντας σήμερα να ζητάμε τα ρέστα από άλλους και όχι πρώτα από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είμαι σίγουρος ότι η διαφθορά και όλα τα συναφή υπήρχαν και την εποχή που υπήρχε και το φιλότιμο.

Οπότε δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτούς που ποτέ δεν το είχαν και μεγάλωσαν έτσι. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι είμαστε όσοι μεγαλώσαμε με αυτές τις αρχές και είτε δεν τις μεταφέραμε σωστά είτε τις απωλέσαμε. Ο κόσμος που συνεχίζει και τις έχει δυστυχώς είναι ποσοστό που δεν βγάζει ούτε δείγμα κατηγορίας Ελλήνων.
Μακάρι οι καιροί αυτοί να μας ξυπνήσουν διότι "Φιλότιμο υπήρχε..."

Ι.Μ.

Εν αρχή ην ο Λόγος

Eπείδη ο λόγος έρχεται και φεύγει θα προχωρήσουμε και θα παραμείνουμε στα γραπτά. Γιατί τα γραπτά μένουν και καθοδηγούν τον λόγο...
 Κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι...